1997
Een succesvol avontuur in Azië waar Robert-Jan zijn Aziatische tourkaart in de wacht sleepte en niet onverdienstelijk speelde in het voorjaar van 1997, hielp Robert-Jan aan de ervaring om zelfstandig als golfer zijn brood te verdienen. Geholpen door zijn vader die zijn manager was geworden speelde Robert-Jan zelfs in april het Kirin Open, een toernooi waar alleen de beste 30 spelers van de Aziatische tour aan mochten treden.
Bij terugkomst in Europa kwalificeerde Robert-Jan zich middels een tweede plaats in het Deense Open en een negende plaats in het Tsjechisch Open bij de beste veertig van de Challenge Tour, het circuit even onder de PGA European Tour.
De tweede gang naar de Qualifying School die hij daarmee verdiende verliep zeer succesvol. Met een score van –8 werd hij gedeeld eerste en een carrière van The Laughing Dutchman op de Europese Tour was een feit.
1998
In 1998 speelde Robert-Jan in totaal 14 toernooien op de Europese Tour. Een dertigste plaats in het Dutch Open en een twintigste plaats in het Belgische Open waren zijn grootste wapenfeiten. Op de Challenge Tour werd hij tweede in het Open Des Volcans. Een 166ste plaats op de Order of Merit betekende echter een gedwongen terugkeer naar Zuid –Spanje om voor de derde keer aan de Qualifying School mee te doen.
De mentale hardheid en veerkracht van Robert-Jan bezorgden hem een uitstekende vierde plaats en voor het tweede jaar op rij een kans om de Europese Tour te spelen. De uitbundige reactie van de gehele staff van de Europese Tour aangaande Robert-Jan’s startbewijs voor 1999 was een bewijs van de impact die zijn persoonlijkheid langzaam aan het krijgen is op de tour. De altijd goedlachse, beleefde en uiterst sportieve Robert-Jan is zeer geliefd bij collega’s, organisaties en golfliefhebbers over heel Europa.
1999
Het jaar begon zeer succesvol met een top 20 plaats in de Heineken Classic in Australië, Robert-Jan’s favoriete toernooi op de Tour. Een opleving in zijn vorm kwam na een aantal maanden kwakkelen in Duitsland. Voor het eerst konden mensen zijn naam aanschouwen boven aan het leaderbord. Na drie rondes stond hij bij de top 5. Een ongelukkige laatste ronde resulteerde uiteindelijk in een 36e plaats. De teleurstelling was groot. Aan het einde van het seizoen wist hij zich toch te kwalificeren voor de Qualifying School. Zijn vierde bezoek aan de pressure cooker Qualifying School op San Roque draaide uit op de grootste klap in zijn carrière. Een prima toernooi ging in rook op omdat tijdens de laatste ronde 17 greens in regulation met meer dan 36 putts niet voldoende bleken. Het vatte perfect samen waar de problemen van Robert-Jan lagen: op de greens.
De teleurstelling werd door Robert-Jan professioneel omgezet in arbeid. Zijn simpele kijk op techniek en zijn kennis over wat nodig is om te slagen om de tour resulteerden in een zwaar trainingsschema. Enkele bezoeken aan Harold Swass, de putgoeroe uit Engeland, leverden resultaat op. Ook het werken aan zijn swing met Pro Tom O’Mahoney die hem al begeleide vanaf zijn 16e leken aan de basis te staan voor een succesvol seizoen.
2000
Zonder tourkaart maar met de mogelijkheid om alle toernooien te spelen op de Challenge Tour speelde Robert-Jan prima tot juli 2000. Na een prima eerste ronde in het kwalificatietoernooi
voor het Britse Open sloeg het noodlot toe.
De volgende morgen werd Robert-Jan geconfronteerd met een helse pijn in de nek. Het zou het begin worden van een half jaar vol met fysieke problemen. Op karakter wist hij zich nog wel naar de Qualifying School te knokken maar na een keurige 68 in de eerste ronde keerden de pijnen in de nek weer terug. Zonder tourkaart maar duidelijk voor ogen wat hem te doen stond keerde hij terug naar huis.
Uitgebreide medische onderzoeken wezen uit dat er niets beschadigd was in de nek.
Een uitgebreid fitnessprogramma op het medisch sportcentrum te Papendal werd nu afgewerkt om de nekspieren sterker te maken en de blessure te laten verdwijnen.
2001 wordt het jaar van de waarheid. Fulltime spelen op de Challenge Tour moet ervoor zorgen dat Robert-Jan middels de Top 15 (deze kwalificeert zich automatisch voor de Europese Tour) op de tour terug komt.
2001
Dat Robert-Jan goed onder druk kan spelen is reeds meerdere malen bewezen maar nog nooit zoals in het seizoen 2001. Hij speelde slechts met één gedachte. De top 15 van de Challenge Tour om zo spelprivileges te verwerven voor de PGA European Tour 2002. Robert-Jan slaagde met vlag en wimpel.
Een scoringsgemiddelde van 70 (-2), prima putten, een goede fysieke conditie en amper gemiste cuts deden het seizoen 2000 in de vergetelheid belanden. Een drietal top 10 plaatsen, waaronder een tweede plaats
(-21) in het hoog
gedoteerde Challenge Tournooi van Hamburg en in totaal 11 top 15 plaatsen geven aan dat 2001 een zeer regelmatig seizoen was.
Na een lang seizoen was een 7e plaats op de steeds breder wordende Challenge Tour het resultaat van hard werken en zeer goed spel.
2002
Met zijn beste ranking ooit en legio mogelijkheden tot het spelen van toernooien bracht 2002 niet wat hij ervan verwachtte. Hoewel hij meer dan de helft van alle 'cuts' haalde, eindigde Robert Jan niet bij de eerste 115 van de Order of Merit. Dat hij wel degelijk thuis hoort op de tour bewees hij tijdens zijn zesde optreden op de Qualifying Schhol op Emporda en Pals waar hij souvereign een tourkaart haalde (25ste van 770 deelnemers).
Niet alleen door het positieve slot van 2002 kan er gesproken worden over een geslaagd jaar. Er werd in 2002 weer waardevolle ervaring opgedaan o.a. met het leiden van een toernooi (het Britse Masters in juni), en het spelen met toppers als Harrington, Woosnam, Lyle en Van de Velde.
Misschien wel de belangrijkste ontwikkeling in 2002 is het 'compleet' maken van het 'Team Derksen'. De beroemde Walese coach Scott Cranfield werd als coach 'on site' toegevoegd. Hiermee wil Robert Jan bereiken dat hij zijn prestaties op donderdag en vrijdag beter gevolg kan geven. Het gevoel dat er in het weekend 'iets' gebeurt waardoor het niet lukt, leefde in 2002 meer dan ooit. Dat het Cranfield zelf was die Derksen benaderde toont aan dat er in de golfwereld groot geloof is in de golfer Robert Jan Derksen.
Zijn familie en vrienden zien al jaren de grote mogelijkheden en zullen hem ook in 2003 onvoorwaardelijk steunen.
Robert-Jan is een zeer zelfstandig persoon die zich als geen ander weet te redden in de hectiek van het leven als golfprofessional. Het is zijn droom om ooit The US Masters te winnen.
waren voldoende om toegang te krijgen tot de eindkwalificatie (de Qualifying school) op San Roque en Sotogrande in Spanje. De plaatsing voor de eindkwalificatie betekende het einde van Robert-Jan’s amateur-carrière en tot verdriet van het Nederlandse amateur team zijn afwezigheid op het WK.
De eerste gang naar de Qualifying School waar 180 spelers streden om 35 startbewijzen voor de Europese tour leverde geen succes maar des te meer ervaring op.